Baza leków

Azycyna – skład, zastosowanie i skutki uboczne

Azycyna jest lekiem dostępnym na receptę. To preparat z grupy antybiotyków, należący do tzw. azalidów. Sprawdź, jakie są wskazania do jego stosowania, kto nie powinien go przyjmować i jakie są możliwe działania niepożądane. 

Azycyna – co to jest? 

Azycyna jest antybiotykiem makrolidowym, należącym do azalidów. Występuje w dwóch postaciach: 

  • tabletek powlekanych (250 mg, 500 mg);
  • granulatu do sporządzania zawiesiny (200 mg/5 ml). 

Substancją czynną Azycyny jest azytromycyna. Substancje pomocnicze w tabletkach to: 

  • celuloza mikrokrystaliczna 101; 
  • celuloza mikrokrystaliczna 102; 
  • powidon 90; 
  • kroskarmeloza sodowa;
  • sodu laurylosiarczan;
  • krzemionka koloidalna bezwodna;
  • magnezu stearynian;
  • otoczka: indygotyna, Opaspray K-1R-4210, Ahypromeloza E 15, hypromeloza E 5, hydroksypropyloceluloza, Makrogol 8000.

Z kolei w granulacie, prócz azytromycyny, znajdują się takie substancje, jak: 

  • sacharoza;
  • trisodu ortofosforan bezwodny;
  • hydroksypropyloceluloza;
  • guma ksantan;
  • aromat wiśniowy trusil;
  • aromat bananowy;
  • aromat waniliowy;
  • krzemionka koloidalna.

Azycyna – zastosowanie

Azytromycyna zawarta w leku Azycyna wykazuje działanie zwalczające: 

  • bakterie tlenowe Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes z grupy A;
  • bakterie tlenowe Gram-ujemne: Haemophilus influenzae i parainfluenzae, Legionella pneumophila, Moraxella catarrhalis, Pasteurella multocida, Escherichia coli ETEC i E. coli EAEC;
  • bakterie beztlenowe: Clostridium perfringens, Fusobacterium spp., Prevotella spp., Porphyromonas spp;
  • drobnoustroje: Borrelia burgdorferi, Chlamydia trachomatis, Ch. pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae.

Azycynę stosuje się w przypadku wystąpienia takich schorzeń, jak: 

  • zakażenie dolnych dróg oddechowych (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc);
  • zakażenie górnych dróg oddechowych (bakteryjne zapalenie gardła, migdałków, zatok);
  • zapalenie ucha środkowego;
  • choroby przenoszone drogą płciową (wywołane przez Chlamydia trachomatis);
  • zakażenie skóry i tkanek miękkich (liszajec, wtórne ropne zapalenie skóry, rumień wędrujący, trądzik pospolity, róża).
Zobacz także:  Nasometin – zastosowanie, dawkowanie, działanie niepożądane. Kto może zażywać lek Nasometin?

Azycyna – dawkowanie i droga podania

Dawkowanie Azycyny jest zależne od decyzji lekarza. Bierze pod uwagę powód, dla którego pacjent ma rozpocząć terapię oraz masę ciała. Lek należy przyjmować doustnie, godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po nim. 

Dorosłym zaleca się stosowanie tabletek. Dawka dobowa nie powinna przekraczać 1 tabletki. Natomiast w przypadku dzieci najczęściej poleca się przygotowywanie zawiesiny. W tym celu wykorzystuje się Azycynę w formie granulatu oraz przegotowaną, ostudzoną wodę. Zawiesinę należy popijać napojem, aby nie pozostała zbyt długo w ustach. 

Azycyna – przeciwwskazania do stosowania

Azycyna nie powinna być przepisywana osobom, u których występuje: 

  • nadwrażliwość na którykolwiek składnik leku; 
  • nadwrażliwość na inne antybiotyki makrolidowe albo ketolidowe.

Azycyna – możliwe działania niepożądane

Stosowanie Azycyny może powodować występowanie niepożądanych działań. Do zdarzających się najczęściej należą biegunki. Nieco rzadszymi, jednak nadal często zgłaszanymi skutkami ubocznymi są: 

  • ból brzucha; 
  • nudności;
  • wymioty;
  • ból głowy;
  • stężenie wodorowęglanów we krwi;
  • zmniejszenie liczby limfocytów; 
  • zwiększenie liczby granulocytów kwasochłonnych; 
  • zwiększenie liczby bazofilów;
  • zwiększenie liczby neutrofilów;
  • zwiększenie liczny monocytów. 

Niezbyt często występujące działania niepożądane obejmują: 

  • zakażenie bakteryjne lub grzybicze;
  • zapalenie płuc lub gardła; 
  • zaburzenia oddechowe;
  • nieżyt nosa;
  • drożdżakowe zakażenie jamy ustnej;
  • drożdżyca; 
  • zakażenie pochwy;
  • nieżyt jelit i żołądka; 
  • neutropenia;
  • leukopenia;
  • eozynofilia;
  • obrzęk naczynioruchowy;
  • jadłowstręt; 
  • zaburzenia smaku;
  • zaparcia, wzdęcia, niestrawność;
  • odbijanie się, wraz ze zwracaniem treści żołądka;
  • suchość w jamie ustnej lub nadmierne wydzielanie śliny;
  • owrzodzenie jamy ustnej;
  • zapalenie błony śluzowej żołądka;
  • zawroty głowy (w tym pochodzenia błędnikowego);
  • zaburzenia widzenia; 
  • schorzenia uszu;
  • pokrzywka, świąd, wysypka;
  • zapalenie skóry i suchość;
  • nadmierne pocenie się; 
  • uderzenia gorąca; 
  • duszności; 
  • kołatanie serca, ból w klatce piersiowej; 
  • krwawienie z nosa; 
  • zwyrodnienie stawów; 
  • ból pleców, karku, mięśni; 
  • nieprawidłowości przy oddawaniu moczu;
  • ból nerek;
  • krwotok maciczny; 
  • zaburzenia jąder; 
  • złe samopoczucie, zmęczenie i osłabienie; 
  • gorączka; 
  • obrzęki; 
  • zwiększenie stężenia bilirubiny, mocznika, kreatyniny, wodorowęglanów we krwi;
  • zwiększenie stężenia glukozy i chlorków; 
  • nieprawidłowe stężenie sodu we krwi;
  • zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych AspAT i AlAT oraz fosforazy zasadowej;
  • nieprawidłowe stężenie potasu we krwi; 
  • zwiększenie liczby płytek krwi; 
  • obniżenie wartości hematokrytu. 
Zobacz także:  Debretin – zastosowanie, dawkowanie i przeciwwskazania

Spośród rzadko zgłaszanych skutków ubocznych można wymienić: 

  • zaburzenia czynności wątroby; 
  • żółtaczkę cholestatyczną;
  • pobudzenie;
  • nadwrażliwość na światło;
  • ostra uogólniona osutka krostkowa. 

Ponadto dało się odnotować działania niepożądane, których częstości nie sposób było określić. Są to m.in.: 

  • rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego; 
  • niedokrwistość hemolityczna;
  • małopłytkowość;
  • zaburzenia węchu, smaku i słuchu; 
  • majaczenia, agresja, lęk, omamy; 
  • omdlenia;
  • drgawki;
  • nadmierna aktywność psychoruchowa; 
  • zaburzenia rytmu serca;
  • niedociśnienie tętnicze;
  • zapalenie trzustki;
  • niewydolność wątroby; 
  • piorunujące zapalenie wątroby; 
  • martwica wątroby;
  • zespół Stevensa-Johnsona; 
  • toksyczne martwicze oddzielenie naskórka;
  • rumień wielopostaciowy; 
  • ostra niewydolność nerek.

Zobacz też:
Archiwum: wrzesień 2022

Udostępnij

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *