Badania

Próba Romberga – na czym polega to badanie neurologiczne? Co oznacza dodatni wynik próby Romberga, a co ujemny?

Próba Romberga – na czym polega to badanie neurologiczne? Co oznacza dodatni wynik próby Romberga, a co ujemny?

Na czym polega próba Romberga?

Ten unikalny test wymyślił Moritz Romberg w 1846 roku. Ten niemiecki neurolog miał obszerną wiedzę i talent w swojej dziedzinie. Wydał klasyczny podręcznik w temacie neurologii, gdzie poruszał wiele ważnych kwestii. Romberg badał zarówno najbiedniejszych, jak i sławy – na przykład Fiodora Dostojewskiego. Badając osoby z wiądem rdzenia, opisał unikalną przypadłość znaną dziś jako objaw Romberga.

Najprościej rzecz ujmując, próba Romberga to element badania neurologicznego mający na celu sprawdzić zdolność pacjenta do utrzymania równowagi. Zaletą próby Romberga jest jej prostota i efektywność. Niepotrzebna ci do tego żadna aparatura ani urządzenia. Jeżeli udajesz się właśnie na próbę Romberga, nie masz się czego obawiać. Wystarczy trochę czasu i lekarz z odpowiednią wiedzą. Nie próbuj jednak wykonać badania samodzielnie, bez asekuracji.

Test Romberga – przebieg badania

  1. Pacjent staje z połączonymi nogami, z rękami zaciśniętymi wzdłuż tułowia. Alternatywą może być stanięcie z rękami wyciągniętymi przed siebie. Na pierwszym etapie zostaniesz poproszony o stanie w ten sposób z otwartymi oczami.
  2. Jeżeli już w tym momencie pacjent nie potrafi utrzymać postawy pionowej, próba Romberga zostaje przerwana. W przeciwnym razie przechodzi się do kolejnego etapu. Postawa zostaje taka sama, ale zostaniesz poproszony o zamknięcie oczu. Pozycję tę utrzymuje się około pół minuty.
  3. W sytuacji, gdy wynik tego testu nie jest jednoznaczny, może zajść potrzeba wykonania innych badań. Lekarz może zaproponować na przykład próbę Manna (stanie ze stopami ustawionymi jedna za drugą, a rękami skrzyżowanymi na klatce). Inną opcją jest jeszcze próba Unterbergera (maszerowanie w miejscu z zamkniętymi oczami, z podnoszeniem wysoko kolan).
Zobacz także:  Jak prawidłowo zmierzyć ciśnienie krwi?

Na podstawie napotkanych przez pacjenta trudności na którymkolwiek etapie lekarz ustala dolegliwość. Ważne, by testy te wykonywać przy specjaliście. Druga osoba musi zawsze stać w pobliżu, aby zareagować w przypadku utraty równowagi lub upadku. Idąc na takie badanie, powinieneś/aś zawsze czuć się komfortowo i bezpiecznie. Dobry lekarz zadba o twoje samopoczucie. Specjalista potrafi też dokładnie określić przyczynę zachwianej równowagi na podstawie bliskiej obserwacji zachowań pacjenta. Mimo prostoty tego testu próba Romberga dostarcza bardzo dużo wartościowych informacji.

Koniecznie udaj się na próbę Romberga, jeśli odczuwasz zawroty głowy, niestabilność, niezborność ruchów, zaburzenia równowagi lub częste upadki. Ważne, aby wcześnie wykryć i zdiagnozować ewentualne przyczyny. Umożliwi to skuteczniejsze leczenie i powrót do zdrowia w przypadku odwracalnych uszkodzeń.

Jak działa równowaga?

Stabilna pozycja pionowa jest wynikiem milionów lat ewolucji. Być może wydaje się prostym zadaniem. Jednak wewnętrzne procesy odpowiadające za tę umiejętność są bardzo skomplikowane. 

Pionowa równowaga wymaga bezbłędnej, niczym niezakłóconej komunikacji pomiędzy trzema niezależnymi elementami organizmu. Aktywnie działa narząd wzroku, narząd przedsionkowego ucha wewnętrznego i szlaki aferentne rdzenia kręgowego. Wszystkie trzy części należą do układu nerwowego. Co to oznacza? Twoja prawidłowa postawa wymaga użycia wzroku, równowagi oraz zmysłu ułożenia poszczególnych części ciała. 

Okazuje się, że sprawna równowaga jest jeszcze bardziej złożonym procesem. Bodźce odbierane z tych trzech miejsc muszą zostać uzgodnione i połączone w móżdżku. Jest to narząd odpowiadający za postawę ciała i koordynację ruchów. W praktyce oznacza to jedno: abyś mógł/mogła cieszyć się niezakłóconą równowagą, wszystkie te cztery narządy muszą działać sprawnie. Nie mogą być uszkodzone ani funkcjonować oddzielnie. Jakiekolwiek zaburzenie oznacza trudności w utrzymaniu prawidłowej postawy.

Próba Romberga ujemna

Jeżeli wykonałeś/aś badanie i nie miałeś/aś żadnych problemów z utrzymaniem równowagi, oznacza to ujemną próbę Romberga. Twoja pozycja pionowa jest naturalna, niezachwiana i łatwa do utrzymania. To dobra wiadomość – twój układ nerwowy działa bez zarzutu. Nie ma podstaw do jakichkolwiek obaw ani leczenia. 

Zobacz także:  Badania na cukrzycę – jakie wykonać, by rozpoznać tę podstępną chorobę?

Dodatni wynik próby Romberga

Próba Romberga dodatnia stwierdzana jest wtedy, gdy nie możesz utrzymać równowagi z zamkniętymi oczami. Dodatnia próba Romberga może być spowodowana uszkodzeniem tylnych sznurów rdzenia kręgowego lub schorzeniu błędnika. Możliwe problemy neurologiczne wymagają zazwyczaj skierowania na specjalistyczne badania.

Dodatnia próba Romberga może być spowodowana:

  • ciężką neuropatią spowodowaną przez cukrzycę,
  • uciskiem na rdzeń kręgowy,
  • demencją starczą,
  • przewlekłą chorobą nerek, 
  • chorobą Charcota-Mariego-Tootha,
  • zespołem Guillaina-Barrego,
  • stanami zwyrodnieniowymi rdzenia,
  • wiądem rdzenia.

Objaw Romberga polega na chwianiu się i upadaniu podczas wykonywania próby z zamkniętymi oczami. Oznacza to przeważnie poważne uszkodzenie rdzenia kręgowego i wymaga dalszej, specjalistycznej diagnozy.

Pamiętaj jednak, że dodatnia próba Romberga może być powodem przejściowych stanów. Czasami nie mają one nic wspólnego z poważną chorobą. Do lżejszych powodów takiego wyniku należy niedobór witaminy B1, B12 lub E. Problemy z błędnikiem mogą też powodować zatrucia metalami ciężkimi albo niektórymi lekami.

Próba Romberga chwiejna

Jeżeli pacjent chwieje się już na pierwszym etapie testu, próba Romberga jest utrudniona. Chwiejna próba Romberga z otwartymi oczami oznacza przerwanie testu. Fakt ten dostarcza lekarzowi wystarczających informacji o problemach neurologicznych. Próba Romberga chwiejna może być oznaką choroby błędnika. Zdarza się też, że jest skutkiem uszkodzenia móżdżku, narządu przedsionkowego albo kory ruchowej płatów czołowych mózgu.

Podczas chwiejnej próby Romberga pacjent upada w stronę uszkodzonej półkuli. Każdy powód takiego wyniku wymaga specjalistycznego leczenia. Jeżeli otrzymałeś/aś taki wynik testu, koniecznie udaj się na dokładniejszą diagnozę.

Jeżeli odczuwasz jakiekolwiek niepokojące objawy związane z utrzymaniem równowagi, udaj się na próbę Romberga. Koniecznie wykonaj ją u lekarza specjalisty, który doradzi w sprawie kolejnych kroków i ewentualnego leczenia.


Zobacz też:
Zobacz także:  Wymaz z gardła – co wykrywa i czy jest bolesny?
Archiwum: grudzień 2020

Udostępnij

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *