Porady medyczne

Badanie poziomu D-dimerów – jakie są ich normy we krwi?

Badanie poziomu D-dimerów – jakie są ich normy we krwi?


D-dimery w podwyższonym stężeniu niemal zawsze oznaczają stan alarmowy, wskazując potencjalnie na tak poważne problemy zdrowotne, jak choroba zakrzepowo-zatorowa. Zobacz, jakie są normy D-dimerów. Sprawdź, na czym polega badanie i jak interpretować wynik.

Co to są D-dimery?

D-dimery są cząstkami powstałymi w procesie rozpadu fibryny, czyli prostego białka wytrącającego się z krwi, uczestniczącego w procesie jej krzepnięcia. U osób zdrowych występują jedynie w ilościach śladowych. Podwyższone D-dimery mają związek z rozpuszczaniem się zakrzepów powstających w świetle naczyń krwionośnych.

Dlatego ich stężenie najczęściej oznacza się u pacjentów z podejrzeniem takich schorzeń, jak:

  • choroba zakrzepowo-zatorowa,
  • zakrzepica żył głębokich,
  • zatorowość płucna.

Badanie D-dimerów

Badanie D-dimerów jest testem wykonywanym z krwi żylnej, tętniczej lub pełnej włośniczkowej. Materiał do analizy pobiera się do specjalnej próbówki z antykoagulantem, czyli czynnikiem zapobiegającym krzepnięciu. Nie ma w tym przypadku obowiązku stawienia się w laboratorium na czczo.

Badane może być wykonane o dowolnej porze dnia, także po posiłku (aczkolwiek wcześniej należy się skontaktować w tej sprawie z poradnią lub laboratorium – różne jednostki mają różne wytyczne w tej sprawie). Koszt testu wykonanego komercyjnie to 30-50 złotych. Badanie można zrobić za darmo, z refundacją Narodowego Funduszu Zdrowia, należy jednak posiadać skierowanie.

Uprawnienia do jego wystawienia mają lekarze takich specjalizacji, jak:

  • Kardiologia
  • Hematologia

Diagnostyka D-dimerów nie ma charakteru rutynowego, test ten nie wchodzi w skład zwykłej morfologii krwi, skierowania nie może wystawić lekarz POZ.

Norma D dimerów

Współcześnie istnieje kilkanaście metod oznaczania tego parametru, zarówno jakościowych, jak też ilościowych. Ich wspólnymi mianownikiem jest wykorzystanie tzw. ciał monoklonalnych, skierowanych przeciw D-dimerom. Zbliżony jest też zakres pożądanych wartości.

Zobacz także:  Czysty gabinet medyczny – zadbaj o bezpieczeństwo swoje i pacjentów

Mimo niewielkich różnic w odniesieniu do poszczególnych metod przyjmuje się, że jeśli chodzi o D-dimery, norma wynosi około 500 ng/mL. Wynik wyższy może oznaczać poważny problem ze zdrowiem, ale nie zawsze.

Wysokie D-dimery występują także u zdrowych palaczy, a także kobiet w ciąży. Dlatego interpretacji uzyskanego wyniku powinien dokonywać lekarz, najlepiej specjalista, w odniesieniu do załączonych informacji odnośnie zastosowanej metody oraz przyjętych w danym laboratorium norm.

Co oznaczają podwyższone D-dimery?

Za wysokie D-dimery mogą wskazywać na jedną z wymienionych wyżej jednostek, w tym zwłaszcza chorobę zakrzepowo-zatorową. Do postawienia takiej diagnozy niezbędny jednak jest szczegółowy wywiad lekarski, sprawdzenie palpacyjne oraz wyniki innych badań, w tym USG żył oraz tzw. flebografii (obrazowanie światła żył z użyciem kontrastu).

Poza wskazanymi przypadkami, podwyższone D-dimery występują też w związku z takimi problemami, jak:

  • uogólniony stan zapalny organizmu
  • zespół rozsianego krzepnięcia wewnątrznaczyniowego
  • nowotwory złośliwe
  • zawał serca, udar mózgu
  • pęknięty tętniak aorty
  • nadczynność tarczycy
  • rozległy uraz lub stan po operacji

Wszystko to sprawia, że badanie D-dimerów jest uznawane za test tyleż wiarygodny, co nieswoisty, czyli wskazujący potencjalnie na wiele schorzeń i wymagający skojarzenia z wynikami innych badań.

Dlaczego warto wykonać diagnostykę pod kątem D-dimerów?

Schorzenia, na które wskazują podwyższone dimery, niemal zawsze są bardzo poważne i często wiążą się z bezpośrednim lub pośrednim ryzykiem zgonu. Przykładowo, choroba zakrzepowo-zatorowa może prowadzić do zatorowości płucnej (zamknięcie lub zwężenie tętnicy doprowadzającej krew do tego narządu), w przypadku której śmiertelność wynosi, w zależności od nasilenia problemu, nawet do 30 procent.

Dlatego obserwując pierwsze niepokojące objawy mogące świadczyć o rozwoju schorzenia (ból, obrzęk, zaczerwienienie, podwyższona ciepłota, widoczne wylewy w obrębie kończyn), należy możliwie szybko poddać się badaniu i w razie konieczności rozpocząć leczenie.

Bibliografia:

  • Joanna Woźniak, D-dimery – badanie, norma. Jakie są przyczyny podwyżonych wyników?, https://www.medme.pl/artykuly/d-dimery-norma-badanie-i-wyniki-przyczyny-podwyzszonych,73373.html
  • Kinga Rośniak-Bąk, Marek Łobos, Przydatność kliniczna i diagnostyczna oznaczeń D-dimeru w różnych stanach chorobowych, Folia Medica Lodziensia, 2016, 43/1
  • Piotr Gutknecht, Grażyna Łuszczyńska-Nitka, Janusz Siebert, Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa w praktyce lekarza rodzinnego, Forum Medycyny Rodzinnej 2007, tom 1, nr 2
  • Bartłomiej Walczak, Urszula Demkow, Anna Fijałkowska, Metody oznaczania stężenia D-dimerów przydatne w diagnostyce żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, Pneumonologia i Alergologia Polska 2009, tom 77, nr 3
  • Krzysztof Chojnowski, Dimer D – diagnostyczny i rokowniczy marker żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, Hematologia 2010; 1
Zobacz także:  Skierowania do sanatorium – lista oczekujących i miejsca w kolejce

Artykuł promocyjny


Zobacz też:
Archiwum: luty 2023

Udostępnij

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *