Kiedy pacjent nie jest w stanie samodzielnie kaszleć i wykrztusić śluzu, należy przeprowadzić odsysanie wydzieliny z dróg oddechowych. Wykorzystuje się do tego cewniki, a całość wykonuje się etapami. Poznaj najważniejsze informacje o tej procedurze medycznej!
Odsysanie wydzieliny z dróg oddechowych najczęściej przeprowadza się u pacjentów nieprzytomnych i zaintubowanych. Przystępuje się do niej w przypadku tych osób, u których zanikł odruch kaszlu, służący naturalnemu oczyszczeniu płuc, tchawicy i pozostałych narządów. Przyczyną takich problemów są też choroby neurologiczne, osłabienie mięśni oddechowych, zbyt lepki śluz, nieprawidłowo funkcjonujące rzęski czy urazy, które zaburzają ruchy klatki piersiowej. Odsysanie nie zapobiega zakażeniom, wręcz przeciwnie. Uszkodzenie błony śluzowej, które sprzyja przedostawaniu się drobnoustrojów, to jedno z najczęstszych powikłań. Jak przeprowadzić taką procedurę ratowniczą?
Odsysanie wydzieliny z dróg oddechowych – zastosowanie, procedura
W układzie oddechowym każdego zdrowego człowieka tworzą się śluzowate wydzieliny. Kasłanie i wykrztuszanie pozwalają pozbyć się jej nadmiaru – rzęski (mikroskopijne włoski) pomagają przenieść ją z oskrzeli aż do jamy ustnej. Jeżeli organizm pacjenta z wymienionych wcześniej powodów sobie z tym nie radzi, może to zagrozić jego zdrowiu i życiu. Proces odsysania wydzieliny z dróg oddechowych przeprowadź następująco:
- Ułóż pacjenta w optymalnej pozycji – półleżącej, pod kątem 30–45 stopni.
- Przygotuj przyrządy – jednorazowe rękawiczki, sterylny cewnik do ssaka, sól fizjologiczną lub roztwór wody destylowanej.
- Przeprowadź preoksygenację czystym tlenem (przez ok. 30 sekund).
- Wprowadź cewnik do rurki intubacyjnej (ssanie zamknięte);
- Wycofaj cewnik o ok. 1 cm i rozpocznij odsysanie wydzieliny z dróg oddechowych ruchem obrotowym.
- Po 10 sekundach ssania rób minimum 20 sekund przerwy (pauzę dostosuj do ogólnego stanu pacjenta).
- Po zakończeniu procedury przeprowadź kolejne półminutowe natlenianie.
Możliwe powikłania po odsysaniu wydzieliny z dróg oddechowych
Zalecane jest, aby siła ssania wynosiła 100–150 mmHg. Jednak nawet przy ścisłym trzymaniu się wytycznych i prawidłowym wykonaniu wszystkich czynności u pacjenta może dojść do pewnych powikłań. Najczęstsze skutki uboczne odsysania wydzieliny z dróg oddechowych to:
- naruszenie struktury błony śluzowej;
- zakażenie dróg oddechowych bakteriami (czasami dochodzi do infekcji gałek ocznych);
- spadek ciśnienia tętniczego, wzrost ciśnienia w klatce piersiowej;
- zaburzenia układu krążenia.
Z punktu widzenia ratownika priorytetem jest oczywiście ratowanie życia – przywrócenie drożności umożliwiającej samodzielne oddychanie. U pacjentów, którym wielokrotnie przeprowadza się odsysanie wydzieliny z dróg oddechowych, szczególne znaczenie ma higiena jamy ustnej. Pomocne są także zabiegi rehabilitacji oddechowej. W jej skład wchodzą m.in. techniki kaszlu, oklepywanie klatki piersiowej, terapia ułożeniowa czy gimnastyka oddechowa.
Zobacz też:
- Udrażnianie dróg oddechowych i wentylacja – podstawowe techniki oraz przyrządy
- Chlorchinaldin – poznaj zastosowanie i dawkowanie preparatu!
- Odbarczanie odmy prężnej i opłucnowej – kiedy jest potrzebne?
- Czy aparat na zęby jest bezpieczny?
- Jak bolą płuca i o czym świadczy to odczucie?
- Zioła na kaszel – co warto stosować przy przeziębieniu? Poznaj produkty na kaszel suchy (hamujące) i mokry (wykrztuśne)!
- Drenaż opłucnej – kiedy się go wykonuje i na czym polega zabieg?
- Cewnikowanie pęcherza moczowego – wskazania, zakładanie cewnika
