Artykuły o tematyce ratownictwa
medycznego oraz ochrony zdrowia
...............................................................................................................................................................................................................................
Szczepionki
COVID-19
Comirnaty -
Pfizer/BioNTech - EU/1/20/1528
Mechanizm
działania
Informacyjny RNA ze zmodyfikowanymi nukleozydami
zawarty w szczepionce Comirnaty jest zamknięty w
nanocząsteczkach lipidowych, co pozwala na
przenikanie niereplikującego się RNA do komórek
gospodarza w celu umożliwienia przejściowej
ekspresji antygenu S wirusa SARS-CoV-2. mRNA
koduje zakotwiczone w błonie, pełnej długości
białko S z dwupunktowymi mutacjami w centralnej
spirali. Mutacja tych dwóch aminokwasów do
proliny powoduje zablokowanie białka S w
antygenowo preferowanej konformacji prefuzyjnej.
Szczepionka wywołuje zarówno odpowiedź
immunologiczną polegającą na wytworzeniu
przeciwciał neutralizujących, jak i odpowiedź
komórkową na antygen białka szczytowego (S), co
może przyczyniać się do ochrony przed chorobą
COVID-19.
Skuteczność
Badanie 2 jest wieloośrodkowym, wielonarodowym,
randomizowanym badaniem fazy 1/2/3, z grupą
kontrolną otrzymującą placebo, prowadzonym
metodą ślepej próby wobec obserwatora,
ustalającym dawkę, poświęconym wyborowi
kandydata na szczepionkę i oceniającym
skuteczność u uczestników w wieku 12 lat i
starszych. Randomizacja była stratyfikowana
według wieku: osoby od 12 do 15 lat, osoby od 16
do 55 lat lub osoby od 56 lat i starsze z
minimum 40% uczestników w przedziale ≥ 56 lat. Z
badania wykluczono uczestników z obniżoną
odpornością oraz osoby z uprzednim klinicznym
lub mikrobiologicznym rozpoznaniem COVID-19. Do
badania włączono uczestników z wcześniej
występującą stabilną chorobą definiowaną jako
choroba niewymagająca istotnej zmiany leczenia
lub hospitalizacji w wyniku zaostrzenia choroby
w ciągu 6 tygodni przed włączeniem do badania.
Do badania włączono również uczestników z
potwierdzonym stabilnym zakażeniem ludzkim
wirusem niedoboru odporności (HIV), wirusem
zapalenie wątroby typy C (HCV) lub wirusem
zapalenia wątroby typu B (HBV). W momencie
analizy badania 2 przedstawione informacje
opierały się na uczestnikach w wieku 16 lat i
starszych.
Skuteczność u
uczestników w wieku 16 lat i starszych
W fazie 2/3 zrandomizowano równomiernie około 44
000 uczestników do otrzymania w odstępie 21 dni
2 dawek szczepionki mRNA przeciw COVID-19 lub
placebo. W analizach skuteczności uwzględniono
uczestników, którzy otrzymali drugą dawkę
szczepionki w ciągu od 19 do 42 dni od pierwszej
dawki szczepionki. Większość uczestników (93,1%)
otrzymało drugą dawkę szczepionki po upływie od
19 do 23 dni od otrzymania 1. dawki. Planuje
się, że uczestnicy będą objęci kontrolą przez
maksymalnie 24 miesiące od otrzymania drugiej
dawki w celu przeprowadzenia ocen bezpieczeństwa
stosowania i skuteczności przeciw COVID-19. W
badaniu klinicznym od uczestników wymagano
zachowania co najmniej 14-dniowego odstępu przed
podaniem i po podaniu szczepionki przeciw
grypie, aby mogli otrzymać placebo lub
szczepionkę mRNA przeciw COVID-19. W badaniu
klinicznym od uczestników wymagano zachowania co
najmniej 60-dniowego odstępu przed otrzymaniem
lub po otrzymaniu produktów
krwiopochodnych/osocza lub immunoglobulin do
czasu zakończenia badania, aby mogli otrzymać
placebo lub szczepionkę mRNA przeciw COVID-19.
Populacja
uwzględniona w analizie pierwszorzędowego punktu
końcowego w ocenie skuteczności obejmowała 36
621 uczestników w wieku 12 lat i starszych (18
242 w grupie szczepionki mRNA przeciw COVID-19 i
18 379 w grupie placebo), u których nie
potwierdzono wcześniejszego zakażenia wirusem
SARS-CoV-2 do 7. dnia po podaniu drugiej dawki.
Ponadto 134 uczestników było w wieku od 16 do 17
lat (66 w grupie szczepionki mRNA przeciw
COVID-19 i 68 w grupie placebo) oraz 1 616
uczestników miało 75 lat lub więcej (804 w
grupie szczepionki mRNA przeciw COVID-19 i 812 w
grupie placebo).
Skuteczność
przeciw COVID-19
W momencie przeprowadzania pierwotnej analizy
skuteczności uczestników obserwowano w kierunku
wystąpienia objawowego COVID-19 przez łącznie 2
214 pacjento-lat w grupie szczepionki mRNA
przeciw COVID-19 i przez łącznie 2 222
pacjento-lat w grupie placebo.
Nie odnotowano żadnych istotnych klinicznie
różnic w ogólnej skuteczności szczepionki u
uczestników z czynnikami ryzyka ciężkiego
przebiegu COVID-19, w tym u których występowała
1 lub więcej chorób współistniejących, które
zwiększają ryzyko ciężkiego przebiegu COVID-19 (np.
astma, wskaźnik masy ciała (BMI) ≥ 30 kg/m 2 ,
przewlekła choroba płuc, cukrzyca,
nadciśnienie).
Covid-19
Vaccine Moderna - MODERNA BIOTECH SPAIN, S.L. -
EU/1/20/1507
Mechanizm
działania
COVID-19 Vaccine Moderna zawiera mRNA zawarty w
nanocząsteczkach lipidowych. mRNA koduje białko
kolca wirusa SARS-CoV-2 na całej długości
zmodyfikowane za pomocą 2 substytucji proliny w
domenie powtórzenia heptadowego 1 (S-2P) w celu
uzyskania stabilizacji białka kolca w
konformacji przedfuzyjnej . Po wstrzyknięciu
domięśniowym komórki w miejscu wstrzyknięcia
wchłaniają nanocząsteczki lipidowe, co skutkuje
dostarczeniem sekwencji mRNA do komórek w celu
translacji i biosyntezy białka. Dostarczone mRNA
nie dostaje się do jądra komórkowego ani nie
oddziałuje z genomem, jest niezdolne do
replikacji, a jego ekspresja jest przejściowa.
Ulegające ekspresji, związane z błoną białko
kolca wirusa SARS-CoV-2 jest następnie
rozpoznawane przez komórki odpornościowe jako
obcy antygen. Wywołuje to odpowiedzi ze strony
zarówno limfocytów T, jak i limfocytów B,
prowadząc do wytworzenia przeciwciał
neutralizujących, które mogą przyczyniać się do
ochrony przed COVID-19.
Skuteczność
kliniczna
W randomizowanym, kontrolowanym placebo,
zaślepionym dla obserwatora badaniu klinicznym
(NCT04470427) nie mogli brać udziału uczestnicy
o obniżonej odporności oraz uczestnicy
otrzymujący leki immunosupresyjne w ciągu 6
miesięcy, kobiety w ciąży oraz uczestnicy ze
stwierdzonym zakażeniem COVID-19. Uczestnicy z
potwierdzonym stabilnym zakażeniem ludzkim
wirusem niedoboru odporności (HIV) nie zostali
wyłączeni z badania. Szczepionki przeciwko
grypie mogły być podawane 14 dni przed albo 14
dni po podaniu jakiejkolwiek dawki COVID-19
Vaccine Moderna. Wymagano również, aby
uczestnicy przestrzegali minimalnego odstępu
czasowego wynoszącego 3 miesiące po otrzymaniu
produktów z krwi/osocza albo immunoglobulin
przed przystąpieniem do badania w celu
otrzymania dawki placebo albo COVID-19 Vaccine
Moderna.
Obserwacji pod kątem wystąpienia choroby
COVID-19 poddawano łącznie 30 351 uczestników
przez okres o medianie 92 dni (zakres: 1–122).
Populacja objęta główną analizą skuteczności
(nazywana zbiorem analizy zgodnej z protokołem)
obejmowała 28 207 uczestników, którzy przyjęli
COVID-19 Vaccine Moderna (n = 14 134) albo
placebo (n = 14 073), uzyskali ujemny wynik
badania w kierunku zakażenia wirusem SARS-CoV-2
w punkcie początkowym. Populacja uczestników
badania zgodna z protokołem obejmowała 47,4%
kobiet, 52,6% mężczyzn, 79,5 osób rasy białej,
9,7% Afroamerykanów, 4,6% Azjatów oraz 6,2%
innych. 19,7% uczestników zidentyfikowano jako
Latynosów albo Latynoamerykanów. Mediana wieku
uczestników wynosiła 53 lata (zakres 18–94
lata). Dopuszczalny był przedział czasowy
podania drugiej dawki od -7 do +14 dni w celu
dopuszczenia do populacji zgodnej z protokołem
(planowane podanie w dniu 29). Łącznie 98%
uczestników, którym podano szczepionkę,
otrzymało drugą dawkę w okresie od 25 do 35 dni
po przyjęciu pierwszej dawki (co przypada w
okresie od -3 do +7 dni względem 28-dniowego
odstępu).
Przypadki wystąpienia COVID-19 były potwierdzane
metodą reakcji łańcuchowej polimerazy z odwrotną
transkrypcją (Reverse Transcriptase Polymerase
Chain Reaction, RT PCR) oraz przez Kliniczną
Komisję Rozstrzygającą.
COVID-19
Vaccine AstraZeneca - AstraZeneca AB -
EU/1/21/1529
Mechanizm
działania
Produkt leczniczy COVID-19 Vaccine AstraZeneca
jest monowalentną szczepionką składającą się z
pojedynczego, rekombinowanego, pozbawionego
możliwości replikacji szympansiego wektora
adenowirusowego (ChAdOx1) kodującego
glikoproteinę S wirusa SARS-CoV-2. Powstające w
wyniku szczepienia immunogenne białko S wirusa
SARS-CoV-2 jest trimerem w konformacji sprzed
fuzji; sekwencja kodująca nie została
zmodyfikowana w celu stabilizacji powstającego
białka S w konformacji sprzed fuzji. Po podaniu
dochodzi do miejscowej syntezy glikoproteiny S
wirusa SARS-CoV-2, wytwarzania przeciwciał
neutralizujących i stymulacji komórkowej
odpowiedzi immunologicznej, co może przyczyniać
się do ochrony przed chorobą COVID-19.
Skuteczność
kliniczna
Analiza danych zbiorczych z badań COV002 i
COV003
Ocenę skuteczności szczepionki COVID-19 Vaccine
AstraZeneca przeprowadzono na podstawie analizy
danych zbiorczych z dwóch trwających,
randomizowanych, prowadzonych metodą ślepej
próby, kontrolowanych badań klinicznych: badanie
fazy II/III, COV002, prowadzone w Wielkiej
Brytanii z udziałem osób dorosłych w wieku ≥18
lat (w tym osób w podeszłym wieku) oraz badanie
fazy III, COV003, prowadzone w Brazylii z
udziałem osób dorosłych w wieku ≥18 lat (w tym
osób w podeszłym wieku). Z badań klinicznych
wykluczono uczestników z ciężkimi i/lub
niekontrolowanymi chorobami
sercowo-naczyniowymi, żołądkowo-jelitowymi,
chorobami wątroby, nerek, chorobami
endokrynologicznymi/metabolicznymi oraz
zaburzeniami neurologicznymi; jak również osoby
z ciężką immunosupresją, kobiety w ciąży oraz
uczestników z udokumentowanym przebiegiem
zakażenia wirusem SARS-CoV-2. Szczepionki
przeciw grypie można podawać 7 dni przed lub po
dowolnej dawce szczepionki COVID-19 Vaccine
AstraZeneca. Zaplanowano 12 miesięczny okres
obserwacji dla wszystkich uczestników w celu
oceny bezpieczeństwa stosowania i skuteczności w
przeciwdziałaniu chorobie COVID-19.
W zbiorczej analizie skuteczności uczestnicy w
wieku ≥18 lat otrzymali dwie dawki (5×10 10
cząstek wirusowych na dawkę (ang. viral
particles), odpowiadających nie mniej niż 2,5 ×
10 8 jednostkom zakaźnym) szczepionki COVID-19
Vaccine AstraZeneca (N=6 106) lub komparatora
(szczepionkę
przeciw meningokokom lub sól fizjologiczną) (N=6
090), podane we wstrzyknięciu domięśniowym.
Ze względu na ograniczenia logistyczne odstęp
między pierwszą a drugą dawką wahał się od 3 do
23 tygodni (od 21 do 159 dni), przy czym 86,1%
uczestników otrzymało dwie dawki w odstępie od 4
do 12 tygodni (od 28 do 84 dni).
Wyjściowe
dane demograficzne były zrównoważone pomiędzy
grupą otrzymującą szczepionkę COVID-19 Vaccine
AstraZeneca a grupami stanowiącymi kontrolę. W
analizie zbiorczej wśród uczestników, którzy
otrzymali szczepionkę COVID-19 Vaccine
AstraZeneca w przedziale od 4 do 12 tygodni
pomiędzy dawkami, 87,0% było w wieku od 18 do 64
lat (13,0% w wieku 65 lat lub starszych oraz
2,8% w wieku 75 lat lub starszych); 55,1%
badanych stanowiły kobiety; 76,2% było rasy
białej, 6,4% rasy czarnej i 3,4% rasy
azjatyckiej. Łącznie 2 068 (39,3%) uczestników
miało co najmniej jedną chorobę współistniejącą
(zdefiniowaną jako BMI ≥30 kg/m 2 , zaburzenia
sercowo-naczyniowe, choroby układu oddechowego
lub cukrzyca). W momencie analizy mediana czasu
obserwacji po podaniu drugiej dawki wyniosła 78
dni.
Ostatecznej
oceny przypadków COVID-19 dokonała komisja
orzekająca, która równocześnie przypisała
ciężkość choroby według skali progresji
klinicznej WHO. Łącznie 218 uczestników miało
potwierdzony wirusologicznie SARS-CoV-2 COVID-19
występujący ≥15 dni po otrzymaniu drugiej dawki,
z co najmniej jednym objawem COVID-19 (gorączka
(definiowana jako ≥37,8°C), kaszel,
duszność, utrata węchu lub smaku) i bez dowodów
wcześniejszego zakażenia SARS-CoV-2.